ساختار ادبی خطبه حضرت ام کلثوم(س) در کوفه

خطبه­ی حضرت ام­کلثوم(س) از تأثیرگذارترین خطابه­های پس از واقعه­ی عاشورا محسوب می شود که ایشان با رعایت شرایط مخاطبان خطبه­ای کوتاه را در اوج تأثیرگذاری بر مخاطب ایراد کرده­اند. از ویژگی­های بارز این خطبه، فصاحت و بلاغت است که به ­صورت به­کارگیری الفاظ و مفاهیم آشنا و رایج برای مخاطبان،  بهره­گیری از ویژگی­های خطبه و لوازم و فنون مختلف اقناع مانند تأکید، تکرار، سوگند، شورانگیزی، ترغیب و ترهیب، گزینش واژه­های واضح، صریح و فصیح، انتخاب الفاظ مناسب با توجه به موقعیت، تنوع تعابیر در بیان موضوع واحد، تنوّع طلبی برای القاء هر چه بیشتر و بهتر مطالب، بیان آهنگین و سجع­گونه، تشبیه­ها و تمثیل­هایی متنوع برای القاء هرچه بهتر معانی و استفاده از فنون ادبی معانی و بیان و بدیع نمود یافته است که به زیبایی­ و تأثیرگذاری این خطبه افزوده است. در این مقاله با روش کتابخانه­ای، ضمن اثبات شناخت بالای گوینده­ی این خطابه به ویژگی­های تأثیرگذار خطبه، به تجزیه و تحلیل ادبی آن می­پردازیم. از دستاوردهای کلی این پژوهش، اثبات قدرت سخنوری ایشان در راستای جاودانه کردن اهداف قیام امام حسین(ع)، به­ویژه در ایراد خطبه است.